National Geographic en Peugeot

Misschien herinneren jullie je mijn berichten op facebook en twitter nog wel, waarin ik vroeg om op mijn foto te stemmen. Opnieuw en opnieuw, om zoveel mogelijk stemmen voor mijn foto te verzamelen in de fotowedstrijd die door Peugeot en National Geographic uitgeschreven was.
De foto van een kitesurfer tegen de avondzon die ik ingestuurd had deed het goed en ik was dolblij dat de foto doorging naar de volgende ronde, waarin de foto's met de meeste stemmen beoordeeld zouden worden door fotografen van National Geographic.

En na lang wachten en enige onduidelijkheid op het laatste moment, kreeg ik de uitnodiging om samen met de andere prijswinnaars naar Breukelen te komen om de opening van de fototentoonstelling bij te wonen en de gewonnen prijs in ontvangst te nemen.
Helaas, dat zou me niet gaan lukken, ik heb immers nog anderhalve week de tijd om Zuid Afrika te fotograferen!

Gelukkig kreeg ik bericht van een National Geographic-lezende Amelander, die vertelde dat ik de eerste prijs gewonnen had in de categorie Motion. De uitslag staat in het februari nummer van National Geographic.

Dus... Jeetje.... Dat was nogal een verrassing! Ik ben helemaal door het dolle heen! De eerste prijs is 2500 euro, te besteden bij Calumet.
Waaraan ik het uit zal geven? Jeetje..... Ik weet het nog niet!
De 85 mm 1.4 moet een hele gave lens zijn, maar ik zou ook wel extra zoombereik kunnen gebruiken.
Ik moet er nog maar eens rustig over nadenken als ik thuis kom.

Als je nieuwsgierig bent naar de uitslag: http://fotowedstrijd.peugeot.nl/
Dit is de bijbehorende foto:

Op het moment zitten we midden in "mission ingwe". Ingwe betekent luipaard in zulu, we proberen het beest al dagen lang te spotten. Geen succes tot nu toe. Nog geen pootafdruk in de modder. Nou is het ook wel een beetje zoeken naar een speld in een hooiberg. Het terrein is groot, er leven ongeveer 6 luipaarden en het terrein is dichtbegroeid. Omdat er veel regen gevallen is, kunnen de luipaarden overal drinken en heeft het geen zin om bij een drinkplaats te posten.
We houden nog even vol, we hebben nog een week. Wie weet hebben we geluk. De tochten zijn ook zonder luipaard prachtig, de omgeving is magisch en we fotograferen voldoende andere dieren, giraffe, zebra, impala, neushoorn, leeuw, wrattenzwijn etc.etc.

Strand, schildpadden en een boze olifant

Nadat iedereen weer veilig terug gekomen is uit het ziekenhuis, zijn we wel toe aan een weekend relaxen. We gaan op zaterdag naar Sodwana Bay, een heerlijk strand; wit zand-groene duinen-helderblauw water.
En warm! Ik heb nog nooit in zo warm water gezwommen. Ik wil nooit meer naar ons Noordzeestrand, ik ben voor mijn leven verpest.
Wederom tref ik een dag waarop de branding heel rustig is, maar ik kan toch experimenteren met het onderwaterhuis. Het water is kristalhelder.

Op zondag hebben we een meidendag en gaan met zijn vieren naar Saint Lucia. Lunchen, zonnen, shoppen en een terrasje pakken.
's Avonds om 8 uur worden we opgehaald voor een nachtelijke gamedrive. We zien dieren die we overdag al zagen, zoals de buffel, impala en kudu, maar ook dieren die 's nachts actief zijn, zoals een aantal genets, bushbabies, een uil, hyena en bushpig. Onze gids laat een baby kameleon zien en vertelt ons van alles over het nachtelijk bushleven.
We rijden richting Cape Vidal, waar we op zoek gaan naar schildpadden. Jonkies die net uit het ei komen of juist moeders die het strand opkomen om eieren te leggen. Helaas, we hebben geen geluk. We zien een dode schildpad, aangevallen door een haai en die nu door de krabben opgegeten wordt en we zien een vers gelegd nest, maar geen levende schildpad. Het is ook zonder een prachtige tocht, een flinke wandeling over het strand en we zitten gezellig met een drankje te genieten van het ruisen van de zee. We komen 's nachts om half drie moe en voldaan terug.

Ik leer hier veel bijzondere mensen kennen, mensen met passie voor hun werk, voor de natuur en voor het land. Mensen die geld links laten liggen en gaan waar hun hart ligt.

Aan het einde van de middag gaan we op olifantenjacht, de camera's in de aanslag. Terwijl we hun verse sporen volgen, verse mest, voetafdrukken en uitgerukte bomen, komt eerst een leeuwin op ons pad. We zien haar een groepje impala's besluipen, die absoluut geen idee hebben dat ze maar een paar meter van hun verwijderd is. We wachten gespannen af of ze haar jacht af maakt, maar helaas. Opeens krijgt ze iets anders in het vizier en zien haar in de bosjes verdwijnen.

Geeft niks, onze opdracht is olifant.
En die vinden we. In overvloed. Eerst zien we twee jonge mannetjes die op een paar meter afstand bomen aan het uittrekken zijn. We weten allemaal dat olifanten sterk zijn, maar tsjongejonge, wat maakt het een indruk!
Even later komen we de kudde wijfjes tegen met drie hele jonge jonkies. Vertederend met hun wiebelende slurfjes en lijfjes die amper boven het hoge gras uitkomen. Een van de pubers is erg nieuwsgierig naar ons en komt poolshoogte nemen. Hij staat op armlengte van ons met zijn oren te flapperen en horen hem vriendelijk rommelen.
Dat in tegenstelling tot de grote volwassen man die we op de terugweg tegenkomen. Als we aan komen rijden staat hij heel relaxed en we kunnen hem een tijdje bekijken. En dan opeens, in een fractie van een seconde wordt hij boos en valt aan. Verbazingwekkend hoe snel zo'n groot dier is.
Gelukkig loopt de motor van onze auto nog steeds en kunnen we snel wegkomen. De olifant staakt zijn achtervolging en kijkt ons gefrustreerd achterna.
Gelukkig hebben we wat we nodig hebben en mogen we morgen op luipaardjacht.

Geen water, geen stroom

We hebben het vorig weekend heerlijk gehad in St. Lucia. Het is een leuk, klein plaatsje aan zee. In de rivier die aan de andere kant van het plaatsje loopt, leven krokodillen en nijlpaarden. We zien ze van een afstandje, komende tijd gaan we ze nog van heel dichtbij bekijken vanaf een boot. Het strand is er heerlijk. We wandelen, zwemmen en zonnen en gaan uit eten. Het stadje lijkt veel surfers te hebben, gezien de Ripcurl en Quicksilver winkels en de beachboys die uit grote auto's rollen. Ik kan helaas geen surfer spotten, laat staan een goede golf.

Op maandag begint ons "harde leven" weer en we gaan flink aan de slag. We proberen een plan te maken om ons conservation project tot een succes te maken. Zuid Afrika heeft vele bekende problemen, grote en kleine. Één onbekende ervan is de uitheemse vegetatie. Ze overwoekeren de inheemse planten, waardoor de dieren niet voldoende voedsel of leefomgeving hebben. In het park waar we verblijven hebben de problemen van dichtbij gezien. Nu we alert gemaakt zijn op de planten, zien we ze overal.
We proberen een plan te maken om mensen te activeren, vrijwilligers, sponsoren en locals. Omdat wij de eerste vrijwilligers in dit project zijn is het veel brainstormen om het voor de volgende vrijwilligers makkelijker te maken. Uiteindelijk moeten de plannen uitgevoerd worden en ik hoop dat we daar in deze maand een start in kunnen maken.
We komen veel problemen tegen, groot en klein. Het is nou eenmaal geen Europa, het is nog steeds een derde wereldland.

En dat hebben we al goed ondervonden, we hebben soms geen water en soms geen elektriciteit. We zitten in het midden van een game reserve en na een storm met veel regen zijn nagenoeg alle wegen onbegaanbaar geworden. Voor ons zijn het maar kleine ongemakken met onze luxe apparaten, gadgets en ruim voorziene voorraadkasten en EHBO kisten.
Ik kijk nu al heel anders naar het water dat ik thuis verspil. Hier laat je het wel uit je hoofd om het water te laten stromen als je je tanden poetst. Douchen kan je in 2 minuten, 1 minuut nat maken en 1 minuut afspoelen.

Uiteraard gaan we door met onze fotografie. We maken ritten door verschillende parken en hebben in de eerste anderhalve week The Big Five al gespot én gefotografeerd. We bespioneren exotische vogels vanuit schuilhutten en maken prachtige tochten om boven op de heuvels de zon te zien zakken.
Komend weekend gaan we naar Mozambique, waar we een weekend gaan zwemmen met dolfijnen. Heb ik het onderwaterhuis toch niet voor niks meegenomen.

Ik kan bijna niet wachten om thuis de foto's door te nemen en aan jullie te laten zien!

Leerzaam en spannend

De driedaagse wildlife photography workshop is voorbij. En ondanks dat ik al bekend was met veel van de dingen, heb ik veel geleerd. Vooral veel inspiratie opgedaan. Ik heb een lijst vol ideeen en tips en opdrachten gemaakt om te doen als ik thuis kom.
Het waren drie bijzonder vermoeiende dagen, we begonnen om vijf uur 's ochtends met een jeepsafari, tot negen uur fotograferen, ontbijten en dan over tot de workshop tot een uur of vijf. Daarna je opdrachten klaar maken om te beoordelen met elkaar. Na het eten gaan we nog op sunset-safari.
Jullie kunnen je voorstellen dat we tegen een uur of tien half dood zijn.

Het fotograferen is opwindend. We komen bijzonder dichtbij, de buffels kunnen we aanraken (als we zouden willen) en voor de giraffes heb ik mijn 24-70 mm nodig om ze uberhaupt vol in beeld te kunnen krijgen.
Het toppunt zijn de leeuwen.

Om het beeld wat te verduidelijken, we zitten in een hoge auto, met negen zitplaatsen bovenop. Voorop de moterkap zit onze gids en er zijn twee plaatsen voorin, op normale auto hoogte. Als we de leeuwen tegenkomen zit ik voorin de auto.
De leeuwen liggen in het hoge gras te slapen als we stoppen en beginnen dan met elkaar te spelen. Het mannetje staat op, loopt naar de auto en we kijken elkaar recht in de ogen.
Dat is een *wauw* moment, onbeschrijfelijk. Ik was zo gefascineerd dat ik bijna vergat foto's te maken. Ik ben erg blij met de foto's die ik maak, ze zijn zo dichtbij dat als mijn armen de helft langer zouden zijn, ik ze zou kunnen aaien. Niet dat ik daar ook maar de kans voor zou krijgen als ik het zou durven, de gidsen passen bijzonder goed op. (gelukkig maar)

Vandaag hoeven we alleen ons deel van het conservation project te doen, daarna hebben we weekend. We proberen de woekerende, uitheemse planten uit te roeien, zodat de natuurlijke planten beter de ruimte krijgen. Het was hard werken, vooral omdat we vandaag een bijzonder hete dag hebben. Het is een spannende taak, komen allerlei (groooooote!) insecten tegen en de grote katten zouden ook vlakbij kunnen zijn.
Op de terugweg zien we een giraffen familie met een heel klein veulen. Heet een giraffenbaby een veulen? Ik weet het niet zeker.
Het is bijzonder hoe de wilde dieren door onze hutjes lopen, de impala's poepen 's nachts bijna op je terras.
Een wonderlijke wereld, ik kijk mijn ogen uit en krijg een hele andere kijk op de wereld.

Dit weekend zijn we vrij om naar St. Lucia te gaan. We gaan naar het strand, kijken naar nijlpaarden en gaan een beetje relaxen.

Workshop in de bush- dag één

Een koor van krekels, kikkers en vogels maakt me 's ochtends om 5.30 uur wakker. Het is vroeg wakker worden, maar op die manier wil ik wel iedere dag zo vroeg wakker worden. Het is prachtig.
We hebben vandaag onze eerste dag van de nature photography course. Emil Matitz leert ons van alles over diafragma, sluitersnelheid en ISO. Ondanks dat het bekende stof is, steek ik veel van hem op. Ook van zijn manier van lesgeven. Het heeft me allerlei ideeën gegeven.
Tussen alle theorie door doen we opdrachten, eentje ervan is het maken van vijf totaal verschillende foto's van één saai onderwerp. Het onderwerp wat ik kreeg was de trap. Dat was een uitdaging en er was veel out-of-the-box denken voor nodig. Uiteindelijk lukte het en ik won er de challenge-of-the-day mee.
Gelukkig was er ook genoeg tijd om foto's rond de lodge te maken. Helaas kunnen we niet ver uit het zicht dwalen door de dieren. Gisteravond was er een luipaard tussen de hutten.
Dus blijven we in de buurt en schieten alles wat te klein is om ons op te eten. Sprinkhanen in alle kleuren, felrode miljoenpoten en grappige kikkertjes. Als ik aan het einde van de middag naar mij hut loop sta ik oog in oog met een impala. Ze zijn prachtig, met grote glanzende ogen.
We gaan nu aan de "braai" en ik ben benieuwd wat voor vlees ze erop gooien!

Afrika!

Aangekomen in Zuid Afrika en hoe gaaf is het hier! Geweldig, ik geniet met volle teugen.
Onze Lodge is Thanda, google het maar even. Natuurlijk zit ik niet in die dure kamers, maar in schattige 2 persoons hutjes met douche en toilet. Soms met koud water, dat dan weer wel, dus ik had gisteravond wel een hele frisse douche. Vanochtend vond ik dat al niet meer heel erg, want je komt zwetend uit bed.

Onze hutjes liggen samen met een groot gezamenlijk gebouw midden in het park. De leeuwen kunnen dus tot op je terrasje komen. Heel af en toe gebeurd dat, dus 's avonds opletten als je naar je hutje gaat en niet in je eentje rond lopen.
Leeuwen hebben we nog niet gezien, wel giraffes, wrattenzwijnen, wildebeesten en gazelles en dat alles vanaf onze terrassen.
Jullie snappen het al, mijn camera maakt overuren. We kijken uit op een waterplas, op de achtergrond bergen. Net een sprookje, het is echt prachtig. Jullie moeten me maar even op mijn woord geloven, want foto's kan ik jullie nog niet laten zien.
Ik hoop de volgende keer wel, eens kijken of ik me dan beter voorbereiden kan. Dit was een onverwacht internet bezoekje.